نمی دونم کی برامون دعا کرده بود که لایق شدیم بریم پابوس آقا امام رضا(ع) و 22 بهمن امسال رو در جوار بارگاه آسمونیش باشیم.
پیشنهاد می کنم برای یک بار هم که شده راهپیمایی کردن در مشهد رو تجربه کنید. یه تمرین تمام و کمال ولایت پذیریه!
نمی دونید چه حسی داشت وقتی با تمام وجود شعار می دادیم و با هر شعاری نگاهمون به گنبد طلایی آقا بود! حضور امام رو با تک تک سلولهامون حس می کردیم. وجودم پر شده بود از تولی و تبری ! صدام گرفته بود از بس مرگ بر آمریکا و اسرائیل و ضد ولایت فقیه گقته بودم ولی باز هم نمی تونستم آروم باشم . آخه مگه می شد چشم تو چشم آقا بود و آروم وایساد؟!
اشک توی چشمها حلقه می زد و معلوم بود که دلها دارن "اللهم عجل لولیک الفرج" می خونن!
خدایا کاری کن این گامها روزی پشت سر آقا امام زمان(عج) توی راهپیمایی شرکت کنن...الهی آمین
1- http://swf.tebyan.net/1388/08/20091028101656542.swf
2- http://www.tebyan.net/index.aspx?pid=106170
3- http://www.tebyan.net/religion_thoughts/articles/miscellaneous/2009/10/29/106263.html
پ ن: دعا فراموش نشه...
زمان آهوی مست دشت گشته
به آئینی که مجنون گشت،گشته
گمانم آیه هایی از ظهور است
طلوع عشق، هشت هشت گشته
(زائر)
|
|
نام شریف آن بزرگوار فاطمه و مشهورترین لقب آن حضرت، «معصومه» است. پدر بزرگوارش امام هفتم شیعیان حضرت موسى بن جعفر (ع) و مادر مکرمه اش حضرت نجمه خاتون (س) است . آن بانو مادر امام هشتم نیز هست . لذا حضرت معصومه (س) با حضرت رضا (ع) از یک مادر هستند.
ولادت آن حضرت در روز اول ذیقعده سال 173 هجرى قمرى در مدینه منوره واقع شده است. دیرى نپایید که در همان سنین کودکى مواجه با مصیبت شهادت پدر گرامى خود در حبس هارون در شهر بغداد شد. لذا از آن پس تحت مراقبت و تربیت برادر بزرگوارش حضرت على بن موسى الرضا (ع) قرارگرفت.
در سال 200 هجرى قمرى در پى اصرار و تهدید مأمون عباسى سفر تبعید گونه حضرت رضا (ع) به مرو انجام شد و آن حضرت بدون این که کسى از بستگان و اهل بیت خود را همراه ببرند راهى خراسان شدند.
یک سال بعد از هجرت برادر، حضرت معصومه (س) به شوق دیدار برادر و ادای رسالت زینبی و پیام ولایت به همراه عده اى از برادران و برادرزادگان به طرف خراسان حرکت کرد و در هر شهر و محلى مورد استقبال مردم واقع مى شد. این جا بود که آن حضرت نیز همچون عمه بزرگوارشان حضرت زینب(س) پیام مظلومیت و غربت برادر گرامیشان را به مردم مؤمن و مسلمان مى رساندند و مخالفت خود و اهلبیت (ع) را با حکومت حیله گر بنى عباس اظهار مى کرد. بدین جهت تا کاروان حضرت به شهر ساوه رسید عده اى از مخالفان اهلبیت که از پشتیبانى مأموران حکومت برخوردار بودند،سر راه را گرفتند و با همراهان حضرت وارد جنگ شدند، در نتیجه تقریباً همه مردان کاروان به شهادت رسیدند، حتى بنابر نقلى حضرت(س) معصومه را نیز مسموم کردند.
به هر حال ، یا بر اثر اندوه و غم زیاد از این ماتم و یا بر اثر مسمومیت از زهر جفا، حضرت فاطمه معصومه (س)بیمار شدند و چون دیگر امکان ادامه راه به طرف خراسان نبود قصد شهر قم را نمود. پرسید: از این شهر«ساوه» تا «قم» چند فرسنگ است؟ آن چه بود جواب دادند، فرمود: مرا به شهر قم ببرید، زیرا از پدرم شنیدم که مى فرمود: شهر قم مرکز شیعیان ما است. بزرگان شهر قم وقتى از این خبر مسرت بخش مطلع شدند به استقبال آن حضرت شتافتند; و در حالى که «موسى بن خزرج» بزرگ خاندان «اشعرى» زمام ناقه آن حضرت را به دوش مى کشید و عده فراوانى از مردم پیاده و سواره گرداگرد کجاوه حضرت در حرکت بودند، حدوداً در روز 23 ربیع الاول سال 201 هجرى قمرى حضرت وارد شهر مقدس قم شدند. سپس در محلى که امروز «میدان میر» نامیده مى شود شتر آن حضرت در جلو در منزل «موسى بن خزرج» زانو زد و افتخار میزبانى حضرت نصیب او شد.
آن بزرگوار به مدت 17 روز در این شهر زندگى کرد و در این مدت مشغول عبادت و راز و نیاز با پروردگار متعال بود.
محل عبادت آن حضرت در مدرسه ستیه به نام «بیت النور» هم اکنون محل زیارت ارادتمندان آن حضرت است.
سرانجام در روز دهم ربیع الثانى و «بنا بر قولى دوازدهم ربع الثانى» سال 201 هجرى پیش از آن که دیدگان مبارکش به دیدار برادر روشن شود، در دیار غربت و با اندوه فراوان دیده از جهان فروبست و شیعیان را در ماتم خود به سوگ نشاند .مردم قم با تجلیل فراوان پیکر پاکش را به سوى محل فعلى که در آن روز بیرون شهر و به نام «باغ بابلان» معروف بود تشییع نمودند. همین که قبر مهیا شد دراین که چه کسى بدن مطهر آن حضرت را داخل قبر قرار دهد دچار مشکل شدند، که ناگاه دو تن سواره که نقاب به صورت داشتند از جانب قبله پیدا شدند و به سرعت نزدیک آمدند و پس از خواندن نماز یکى از آن دو وارد قبر شد و دیگرى جسد پاک و مطهر آن حضرت را برداشت و به دست او داد تا در دل خاک نهان سازد.
آن دو نفر پس از پایان مراسم بدون آن که با کسى سخن بگویند بر اسب هاى خود سوار و از محل دور شدند.
بنا به گفته بعضی از علما به نظر مى رسد که آن دو بزرگوار، دو حجت پروردگار: حضرت رضا (ع) و امام جواد (ع) باشند چرا که معمولاً مراسم دفن بزرگان دین با حضور اولیا الهی انجام شده است.
پس از دفن حضرت معصومه(س) موسى بن خزرج سایبانى از بوریا بر فراز قبر شریفش قرار داد تا این که حضرت زینب فرزند امام جواد(ع) به سال 256 هجرى قمرى اولین گنبد را بر فراز قبر شریف عمه بزرگوارش بنا کرد و بدین سان تربت پاک آن بانوى بزرگوار اسلام قبله گاه قلوب ارادتمندان به اهلبیت (ع). و دارالشفای دلسوختگان عاشق ولایت وامامت شد.
پنجم مهر ماه 1360 نقطه عطفی درتاریخ8 سال دفاع مقدس به شمار می آید. در این روز اولین عملیات گسترده ایران در مقابل ارتش متجاوز عراق که یک سال بود در داخل سرزمین اسلامی ما جا خوش کرده بود.آغاز شد و با موفقیت کامل پایان یافت . هفته دفاع مقدس فرصتی است تا با هم مروری بر گزارش این عملیات داشته باشیم .ادامه مطلب...
برای این رساله اسانیدی ذکر شده که برخی از آنها به محمد بن جمهور منتهی می شود و در بعضی از این اسانید نام حسن بن محمد نوفلی هست که نجاشی او را موثق می داند و درباره ی او گفته است: "ثقه و جلیل القدر است و از امام رضا(ع) رساله ای را روایت کرده است." این رساله در میان دانشمندان و پژوهشگران به عنوان رساله ای از حضرت رضا(ع) بدون خدشه ای از جانب احدی بر این انتساب شهرت دارد و اشتهار این کتاب ، صحت انتساب آن را ممکن می سازد.ادامه مطلب...
در شماره و اسامی فرزندان امام اختلاف است.
سبط بن جوزی در تذکره الخواص(1)، آنان را پنج تن نوشته به نامهای محمد، حسن، جعفر، ابراهیم و عایشه. در کتاب قرب الاسناد از قول برنطی فرزندان امام را دو تن نوشته به نامهای محمد و موسی(2)، یا محمد و جعفر(3). محدث قمی غیر ار امام جواد(ع) از دختری به نام فاطمه نام برده است(4).اما شسخ مفید بر این است که امام (ع) را فرزندی جز امام جواد(ع) نبوده است. علامه مجلسی و ابن شهر آشوب و طبرسی نیز بر همین اعتقاد می باشند.(5)
محمد بن عیسی گوید: خدمت ابی جعفر امام جواد(ع) رسیدم و درباره ی موضوعاتی با من مناظره کرد. سپس فرمود: یا اباعلی! شک و تردید از میان برفت. پدرم جز من فرزندی ندارد(6) (یعنی اگر پدر من هم مانند امامان سابق پسرانی متعدد داشت ممکن بود نسبت به تعیین امام از میان آنها شکی پدید اید).
امام رضا(ع) به حنان بن سویز فرمود: برای من جز یک فرزند نخواهد بود، لیکن خداوند از او ذریه ی فراوانی به وجود خواهد آورد.(7)
آن چه محقق است این است که امام رضا(ع) جز امام جواد(ع) فرزندی نداشته و آن چه غیر از این گفته شده به ثبوت نرسیده است.(8)
(1) تذکره الخواص،ص 340.
(2) تاریخ الائمه ، ص21.
(3) مجمل التواریخ و القصص ، ص457.
(4) منتهی الآمال ، ج 2 ، ص352.
(5) ارشاد،ج2،ص614 .مرآت العقول،ج6،ص73.مناقب آل ابی طالب،ج2،ص367.اعلام الوری،ص329.دلائل الامامه،ص184.
(6) اصول کافی،ج2،ص104
(7) اثباه الهداه،ج6،ص154.بحارالانوار،ج49،ص221.
(8) ارشاد،ج2،ص575.
(9) امام علی بن موسی رضا(ع)، مرضیه محمد زاده،ص84.
پریشب تو مسجد برگه ای دادن واسه نوشتن نامه به امام رضا(ع) . مسابقه ست.
ازون شب دخترم هواییه! همه ش می گه مامان بیا نامه بنویسیم بریم پیش امام رضا. من می خوام ماه رمضون بریم پیشش...
نمی دونه با این حرف زدنش چی کار می کنه با دل من...
نمی دونه آسمون دل من با یه امام رضا شنیدن بارونی می شه...
خلاصه هر روز میشینه و واسم چند خط می گه و من می نویسم. طفلکی نمی دونه شرایط سنی مسابقه به اون نمی خوره . نمی دونه مردم فکر می کنن اون هنوز نمی فهمه...
امام رضا خودت می دونی که دوست داره . می دونی که می فهمدت . پس بزار بیاد پیشت...
کاری کن همیشه امام رضایی باقی بمونه...
قطره ی اشکی می چکید از گوشه چشم مادرم . زیر لب می گفت آقا تاج سرم . که کنیز تو دخترم...
تجلی اسوهها در فرهنگ زیارت
چگونه زیارت منبع و مرکز الهام است؟ این پرسشی است که جواب آن با نگاهی اجمالی به زیارت در ابعاد و اشکال مختلف آن روشن میشود: ادامه مطلب...
مسئله های ریز مادری
یک صبح ایرانی
طعم غزل
جاروی حرم
سلام به خورشید خورشیدها
هبوط
ثروتمان
باب الجواد
[عناوین آرشیوشده]
زائران دیروز: 7
کل بازدید :92111
پر کاهی ست پیشکش آستان بلند رضوی...
متن ادبی
مقاله
حدیث
تیر 1388
فروردین 1388
اسفند 1387
بهمن 1387
دی 1387
آذر 1387
آبان 1387
شهریور 1388
شهریور 88
مهر 88
آبان 88
اردیبهشت 91
مهر 89
مرداد 89
اردیبهشت 89
بهمن 88
مرداد 95